Vorige week sprak ik met Kimon Moerbeek van Kennisland. Hij vertelde mij over ‘zijn’ Onderwijs Pioniers. Waanzinnig! Een heel mooi initiatief dat leraren de kans geeft goede ideeën in zijn of haar school te verbeteren. En het goede nieuws is dat er een nieuwe ronde aankomt! Ik citeer:
Omdat we weten dat ook jij ervan overtuigd bent dat leraren leidend kunnen en willen zijn bij vernieuwing in de school vestigen we je aandacht op de nieuwe (en verbeterde!) Onderwijs Pioniers-rondes in het VO en MBO waar leraren zich kosteloos voor kunnen aanmelden. Ze maken dan kans op een budget van 5000 euro, een crash course tot Pionier, een lerend netwerk van pionierende collega’s en uiteindelijk de Onderwijs Pioniers Trofee. Maar belangrijker: het is een kans om een eigen idee op school te realiseren en te ervaren hoe leiding geven aan iets nieuws werkt. Deadline 31 maart! Een vrijblijvende brainstormsessie voor lerarenteams aanvragen kan! Zie website www.onderwijspioniers.nl voor meer info.
Kijk direct hoe je als leraar mee kunt doen: vo of mbo
Hierover hebben wij afgelopen vrijdag gesproken en het was in een mum van tijd duidelijk dat we dit gaan doen. Beide initiatieven hebben gemeen dat zij zijn ontstaan uit een behoefte om beter onderwijs te maken door kennis over onderwijs laagdrempelig en direct te delen. Beide initiatieven worden gekenmerkt door een zeer positieve insteek zonder enige commerciële interesse. De initiatieven hebben een wat andere vorm van organisatie en uitvoering gekozen, maar deze sluiten prima op elkaar aan en kunnen elkaar zo ook versterken.
Lente in het onderwijs is een initiatief van Karin Winters, Willem Karssenberg, Marcel Kesselring, Paul Laaper en Remco Pijpers en heeft als motto: “Het wordt tijd voor een positieve golf, een lente in het onderwijs waarin we zoeken naar verbindingen en hoe Sociale Media hierbij kunnen helpen.” Lente in het onderwijs organiseert regelmatig “stand up” kenniscaroussels, informele bijeenkomsten waarbij een aantal docenten, in slots van 15 minuten, hun verhaal vertellen over de inzet van (sociale) media in hun onderwijs.
The Crowd is een vereniging i.o. en heeft als motto: “Regie over je eigen professionalisering.” Deelnemers aan The Crowd organiseren activiteiten voor deelnemers aan The Crowd. Tijdens deze activiteiten delen experts uit de praktijk hun kennis, vaak in de vorm van een hands-on workshop.
Welke uitvoering de bundeling van krachten precies zal krijgen en wanneer het zal gaan plaatsvinden wordt nu nog besproken maar het zou zomaar het volgende kunnen zijn:
Een kenniscaroussel van Lente in het onderwijs, gevolgd door een eventstorm van The Crowd, ergens in het ‘Noorden’ van het land, ergens in maart of april. Er zullen voor de deelnemers geen kosten aan verbonden zijn en deelnemers zullen ook nergens lid van hoeven te worden.
Wil je hier op enigerlei wijze aan bijdragen, door een lokatie te verzorgen, een korte presentatie te verzorgen of heb je interesse om te komen luisteren maak dit dan kenbaar door het bij @MeneerVaanhold, @FransDroog of @KarinWinters te melden of door onder dit bericht een reactie achter te laten.
Deze post is eerder verschenen op Droog’s leren delen en is een weergave van mijn persoonlijke ervaringen.
Hetzelfde.
Ook in 2013 zal ik mij volop gaan bezighouden met The Crowd.
The Crowd is voor het onderwijs door het onderwijs. The Crowd is gericht op het mogelijk maken iedereen in het onderwijs beter te laten worden, op een daar hem of haar zelf gekozen manier: regie over je eigen professionalisering. Eén van de manieren waarop dit kan is workshops of trainingen volgen. Je kiest deze zelf uit omdat je er interesse in hebt en ze worden gegeven worden door mensen uit de praktijk, mensen die zelf dagelijks bezig zijn met waar ze over vertellen.
Om een beeld te geven van de mogelijkheden een aantal activiteiten die ik het afgelopen jaar heb bijgewoond:
Dat is een heel traject geweest. Toen ik mij, in al mijn enthousiasme voor het idee achter The Crowd, ingeschreven had en tijdens de eerste eventstorm ook even enthousiast aanmeldde voor een groep die wel geïnteresseerd was om iets met ‘Flip de klas’ te gaan doen, wist ik daar nog weinig tot niets van. Ik meldde mij aan om er iets over te leren! En er waren experts aanwezig die het al langer gebruikten en die het mij wel wilde leren. En om dat te kunnen doen heb ik meegeholpen met de organisatie van een aantal workshops. En als voorbereiding op die workshops ben ik me er een beetje in gaan verdiepen. En tijdens die workshops heb ik ontzettend veel geleerd en ben ik ontzettend gemotiveerd geraakt over het principe. Het principe van Flip de klas en het principe achter The Crowd. Vooral door de geweldige positieve energie die aanwezig was tijdens de workshops. En dat zag en zie ik steeds weer. Bij alle activiteiten waar ik geweest ben. Het klinkt zwaar en is lastig uit te leggen. Maar het is waarom The Crowd werkt. Het is als live muziek. Je moet er bij geweest zijn om het te voelen.
Na mijn eerste ervaringen met Flip de klas heb ik het vervolgens aangedurfd zelf, in mijn eentje, een workshop aan te bieden over iets waarvan ik dacht misschien iets te weten dat ik zou kunnen delen. Ik noem het altijd ‘Web 2.0 in de klas’ en het gaat over dingen die ik dagelijks bij het voorbereiden van en tijdens mijn lessen doe, gebruik maken van handige internet toepassingen. Ook deze workshops verliepen heel plezierig. Deelnemers gaven na afloop unaniem aan dat ze iets geleerd hadden waar ze zelf voor gekozen hadden en dat ze er ook iets mee konden en zouden gaan doen.
Nieuw.
Per 1 januari is The Crowd niet langer ‘powered by APS’ maar staat het als vereniging i.o. volledig op eigen benen. Wij zijn het APS heel erg dankbaar en zonder hun ondersteuning zouden we niet staan waar we nu staan. Aan de andere kant zijn we ook blij zelfstandig en onafhankelijk te worden. Bij een vereniging i.o. horen bestuursleden en daar ben ik er één van, de anderen zijn Michel van Ast, Karel Hermans en Patrick Vaanhold. Alle drie bevlogen onderwijsmensen, met wie ik het een eer vind te mogen samenwerken.
Ook dit jaar ben ik van plan weer een aantal activiteiten en workshops te verzorgen. Omdat ik vind dat waar woorden zijn ook daden moeten zijn. Je bent van harte uitgenodigd om aan één van deze activiteiten deel te nemen. Op de agenda staan voor de komende periode:
Ik wil je verzoeken ook te delen wat je weet en wat je kan met anderen. Je kunt en weet meer dan je denkt. Organiseer een activiteit om je kennis en kunde te delen. Maar ook, net zo belangrijk. Laat horen wat je zelf zou willen leren. Plaats een oproep voor een activiteit. Vraag hulp bij de organisatie als je twijfelt.
The Crowd heeft als één van zijn inspiratiebronnen het boek Drive van Daniel Pink en drie daarin genoemde factoren die werkelijke drijfveren zijn voor mensen om werk te verrichten: zingeving, meesterschap en autonomie. Soms, als ik in de auto zat naar een activiteit toe of terug naar huis moest ik daar aan denken. Letterlijk.
Mijn drive voor The Crowd ziet er tot dusver ongeveer zo uit.
The Crowd verenigt leraren die samen het verschil willen maken in het onderwijs. Het belangrijkste uitgangspunt van The Crowd is verwoord in de slogan: regie over eigen professionalisering. En alleen daarom al kondigen we met veel plezier aan dat The Crowd een zelfstandige vereniging wordt. Met leden. Hoewel we liever blijven spreken over deelnemers, omdat dat wat actiever klinkt dan leden. Wij denken dat deze vorm, een vereniging, het beste past bij het idee achter The Crowd en het meeste recht doet aan haar deelnemers. Het moment zal niemand verbazen, 1 januari 2013 is een belangrijke datum. Het is niet alleen het begin van een nieuw jaar, maar ook het begin van een nieuwe periode voor The Crowd.
Voor iedereen die de regie over zijn of haar professionalisering wil nemen, maar nog niet bekend is met het idee achter The Crowd: centraal staat het delen van kennis en ervaring, met als doel samen goed onderwijs te bieden. Als deelnemer heb je toegang tot alle professionaliseringsactiviteiten die door The Crowd georganiseerd worden. Daarnaast heb je toegang tot alle andere deelnemers, met ieder zijn of haar eigen specifieke kennis, ervaring en expertise. Er is altijd iemand om je te ondersteunen of om jouw vraag te beantwoorden. De diversiteit is groot, zowel wat betreft de activiteiten als wat betreft de deelnemers. Maar de activiteiten hebben één ding met elkaar gemeen: een overweldigende hoeveelheid energie en inspiratie. De verslagen met alle tweets en de feedback op de pagina ‘Maak het verschil‘ naar aanleiding van de professionaliseringsactiviteiten die vorig jaar hebben plaatsgevonden, liegen er niet om. Het is wel duidelijk waarom The Crowd werkt: omdat de deelnemers de regie over hun eigen professionalisering nemen, zijn alle activiteiten geïnitieerd en voor een groot deel zelfs gefaciliteerd door de deelnemers, lees leraren, zelf.
Het afgelopen jaar heeft ons veel vertrouwen gegeven om een volgende stap te zetten. Wij hopen van harte dat er zich meer leraren gaan aansluiten, om samen met ons die stap te zetten. Maar ook andere leraren in hun omgeving inspireren om de regie over hun professionalisering in eigen hand te nemen.
Mede namens, Paul Ket, Suzanne Lustenhouwer, Martijn Baart, Marieke Simonis, Rhea Flohr, Dick van der Wateren, Ella Kwakkestein, Erik Bolhuis en Marieke Schuurmans zeggen wij, het bestuur i.o. te weten Patrick Vaanhold, Karel Hermans, Frans Droog en Michel van Ast:
Of over hoe dingen toch altijd nét even anders in de krant komen dan bedoeld.
In een aantal regionale kranten (Eindhovens Dagblad, Brabants Dagblad, De Stentor, etc.) staat vandaag een mooi artikeltje over technologie in het onderwijs: http://brabants.ned.newsmemory.com/publink.php?shareid=2cc859245. Amber Walraven noemt daarin The Crowd. Een kleine toevoeging op wat er over The Crowd in dat artikeltje staat.
“The Crowd waar docenten gratis trainingen aan andere docenten aanbieden.” The Crowd is niet gratis, deelnemers betalen vanaf 1 januari 250 euro per jaar. En het is niet zo dat docenten trainingen aanbieden aan andere docenten. Dat is wel één van de dingen die we zien gebeuren, maar The Crowd is veel meer. Soms zijn er experts die een activiteit faciliteren. Vaak hebben de activiteiten een andere vorm dan een training. En naast de f2f activiteiten is er veel verbinding en uitwisseling online.
Hoe dan ook, de kernwaarden van The Crowd zijn en blijven autonomie, meesterschap en zingeving. Amber, dank voor het noemen van the Crowd!
Dit gastblog is geschreven door Rosa Njoo. Binnenkort organiseert Rosa de activiteit ‘Leraar met Hart en Ziel‘ voor The Crowd. Rosa geeft sinds bijna 6 jaar Spaans op het Gerrit Rietveld College en is onderzoeker en trainer bij APS.
E-mail reacties van mijn leerlingen naar aanleiding van die ene les…
“…Het was naar mijn mening een les om niet meer te vergeten. Ik denk dat ik wel voor meerdere onder ons spreek als ik zeg dat het ons erg heeft geraakt en we er veel van hebben opgestoken…”
“…Ik wil u graag bedanken voor de fantastische les van vandaag. Het heeft een hoop emoties bij een aantal van ons los gemaakt…”
Heel diep van binnen vind ik het doodeng om dingen te delen met mensen die ik niet ken. Ik schrijf geen blogs, ik heb geen twitteracount en zit niet vaak op Facebook omdat ik bang ben voor het oordeel van anderen. “Wat zouden anderen ervan vinden”. “Is wat ik schrijf wel interessant of leuk genoeg?”. Deze gedachtes zijn voor mij voldoende reden om onzichtbaar te blijven. Maar na die ene maandag zou ik het liefst, via alle kanalen, mijn verhaal, een intense ervaring willen delen. Na die maandag, door die ene ervaring ben ik bereid om mijn angst te overwinnen.
Het was maandagmiddag, ik kwam net bij mijn zus vandaan. Op haar werk vertelde ik hoe erg ik haar miste en dat ik het jammer vond dat we elkaar uit het oog waren verloren. Ik vertelde haar dat ik weer echt contact wilde hebben en dat ik er weer voor haar wil zijn. Het was een fijn gesprek en ik voelde me, voor het eerst sinds lange tijd, weer met haar verbonden.
Na dit gesprek was ik op weg naar school om het 8e en 9e uur Spaans te geven aan Havo 5. Ik kwam de klas binnen en een leerling zei: “Juf, we gaan vandaag toch niet weer zo hard werken?” Eigenlijk had ik ook niet zoveel zin om Spaans te geven. Ik voelde dat ik iets anders moest doen. Ik voelde de drang om met ze te delen wat net voor de les was gebeurd.
Voordat ik het wist zat ik op de tafel en vertelde ik over de situatie met mijn zus. Geen minuut heb ik gedacht aan wat ze ervan zouden vinden. Of het niet raar was dat een docent dit deelde met een klas. Het kwam recht uit m’n hart en dat voelden ze, bleek later. De klas was stil…
“Er is nog iets wat ik met jullie wil delen. Iets dat mij ontzettend geraakt heeft”. De documentaire begon met de vraag van Mr. Kanamori aan zijn klas: “wat gaan we dit jaar leren?” “To be happy,” roepen leerlingen in koor. Mijn leerlingen keken hoe jonge Japanse kinderen hun emoties met elkaar delen. Hoe op een volwassen en verantwoordelijke wijze de leraar met zijn leerlingen omging. In mijn Havo 5 klas werd het steeds rustiger. Halverwege de documentaire zag ik hoe de tranen rolden over het gezicht van een leerling, en van nog één en nog één en nog één… Even schoot ik in paniek. Wat had ik veroorzaakt? “Vertrouw op je gevoel,” zei ik tegen mezelf.
De documentaire liep af en het was doodstil in de klas. “Wat gebeurt hier nu,” zei ik tegen mijn klas? “Waar zijn jullie zo door geraakt?” Er werden momenten door leerlingen uit de film benoemd waarin kinderen het voor elkaar opnamen, openlijk reflecteerden op hun eigen gedrag, hun emoties toonden en met elkaar deelden. Ik vroeg mijn leerlingen te kijken naar het onderwijs in Nederland en naar het onderwijs op onze school. “Er zijn zo weinig docenten die echt willen weten hoe het met je gaat.” “Weinig vragen bijvoorbeeld hoe je weekend is geweest,” waren de woorden van een leerling.
Vervolgens hebben we het in de klas gehad over het zelf tonen van emoties. Of ze iemand kenden in hun omgeving die niet of nauwelijks emoties toont. Een vinger ging de lucht in. “Ja, mijn vader,” zei een leerling. Een ander antwoordde: “mijn zus”. “Ikzelf,” zei een moedige leerling. En zo deelden we persoonlijke ervaringen met elkaar. Ik voelde een intens warm gevoel opkomen en zei voordat ik het door had: “Wat heb ik zin om jullie allemaal te knuffelen.” Waarop een leerling voorstelde: “Nou, dan doen we dat toch!” En zo schoven we stoelen en tafels aan de kant om vervolgens te eindigen met een groepsknuffel. De leerlingen die een traantje hadden gelaten in het midden en de rest eromheen. Het was prachtig!
Ik kon geen Spaans meer geven die dag en heb mijn leerlingen naar huis gestuurd met de vraag hoe we dit vast kunnen blijven houden. “We hoeven niet de wereld te veranderen, of onze school.” “We kunnen hier beginnen, in onze eigen les.” Er bleven vier leerlingen hangen. Eén daarvan was een jongen die eerder had gedeeld dat hij vroeger erg gepest werd. Een bijzondere jongen waarbij het me maar niet lukte om echt contact met hem te maken. Tot dit moment. Hij zei tegen me: “Juf, ik heb zoveel gesprekken gehad met therapeuten en psychologen maar niets heeft gewerkt. Mag ik u complimenteren met deze les, u heeft me namelijk diep geraakt, mag ik u nog één knuffel geven?”
Ik heb dit stuk geschreven om mijn angst voor het delen te overwinnen zodat ik deze ervaring, mijn mooiste ervaring als docent, met anderen kan delen.
Het boek lag al een tijdje op mij te wachten. ‘Leraar met hart en ziel’, de Nederlandse vertaling van ‘The courage to teach’ van Parker J. Palmer. Een boek over persoonlijke en professionele groei. De eerste twee alinea’s maken dat ik het boek niet meer kan wegleggen.
Ik ben leraar met hart en ziel en beleef momenten van overweldigende vreugde tijdens het lesgeven. Als mijn leerlingen en ik nieuw terrein verkennen, als we ons een weg kunnen baden door de moeilijkheden, en als het inzicht plotseling doorbreekt, is er geen mooier beroep dan het leraarschap.
Maar op andere momenten is de klas zó mat, moeilijk of chaotisch – zonder dat ik bij machte ben om er ook maar iets aan te doen – dat mijn pretentie om leraar te zijn een slechte grap lijkt. Dan is het alsof de vijand overal loert: in de leerlingen, die van een andere planeet lijken te komen, in het vakgebied, waarvan ik dacht dat ik er iets van wist en in mijn obsessie dat ik meen op deze manier mijn brood te moeten verdienen. Hoe kon ik ooit denken dat ik de duistere kunst van het lesgeven beheerste! Het is gemakkelijker de toekomst te voorspellen aan de hand van theebladeren.
Palmer onderkent drie ‘moeilijkheden’ bij het lesgeven. Het complexe vakgebied, de complexe leerlingen, maar ook, wat hij noemt, “we geven les in wie we zijn.” En dat is precies waar ‘Leraar met hart en ziel’ over gaat. Je kunt goed lesgeven niet terug herleiden tot technieken, tot aangeleerde methodes. “Goed leraarschap vloeit voort uit de identiteit en de integriteit van de leraar,” is hoe Palmer het stelt.
Een inspirerende video die ik af ent toe gebruik in workshops is de TED lezing van Simon Sinek, gebaseerd op zijn boek ‘Start with why’. Ik vraag mijzelf als docent, lerarenopleider, maar ook als trainer vaak af: waarom? Waarom doe ik dit werk? Palmer gaat nog een niveau dieper. Hij stelt zichzelf de wie-vraag: wie is de persoon die lesgeeft? “Hoe beïnvloed mijn persoonlijkheid de manier waarop ik omga met mijn leerlingen, mijn vakgebied, mijn collega’s, mijn wereld?”
Ik heb ooit op een conferentie Ilse Gabriëls mogen interviewen, leraar van het jaar in 2011. Samen kwamen we tot een mooie conclusie: goed leraarschap is de bereidheid hebben om glorieus te falen. Het is een boodschap die ik in het boek van Palmer opnieuw tegenkom, daar waar hij Gandhi citeert. Gandhi noemde zijn leven “een serie experimenten met de waarheid.” Palmer noemt lesgeven “een dagelijkse oefening in kwetsbaarheid.” En daar kan ik als docent, als lerarenopleider, maar ook als trainer aan relateren. Lesgeven is een professie. Maar lesgeven speelt zich ook af op het persoonlijke vlak. En dat is precies wat het beroep van leraar zich onderscheidt van zo vele andere beroepen. Ik zoek in mijn lessen en trainingen naar verbinding. Verbinding tussen mijzelf, mijn vakgebied en mijn leerlingen / deelnemers. Want, zo luidt de slogan van hetkind.org, “zonder relatie geen prestatie.” Tegelijkertijd maak ik daarmee mijn vakgebied maar zeker ook mijzelf ontzettend kwetsbaar. Kwetsbaar voor het oordeel van de ander. Kwetsbaar voor spot. Kwetsbaar voor afwijzing. En ga zo maar door.
Op de i&i conferentie van 2011 mocht ik één van de keynotes verzorgen, ‘Morphing my class‘. Ik besloot om te starten met een vergelijking die ik van Willem-Jan Renger heb geleend: het onderwijs lijkt zich in een soort ‘scrum’ te bevinden. Iedereen houdt elkaar gevangen. En pas als je heel veel kracht zet, krijg je de boel misschien – slechts een klein beetje – in beweging. Ik denk dat die opvatting veel leraren lam slaat. We wachten tot ‘zij’ de problemen oplossen. We vergeten dat ‘wij’ onderdeel uitmaken van hetzelfde systeem. Ik probeerde in mijn voordracht een voorbeeld uit mijn eigen praktijk te geven van wat ooit in een reclame als volgt werd verwoord: ‘verbeter de wereld en begin bij jezelf.’ Met andere woorden, zoek naar de mogelijkheden binnen de kaders. Kijk naar wat er wél mogelijk is, binnen de mogelijkheden die je alleen al hebt in jouw eigen klas. Palmer verwoordt het wat mij betreft nog mooier:
Er is echter een alternatief voor afwachten: we kunnen weer gaan geloven in de kracht van het innerlijk om ons werk en ons leven te transformeren.
Ik ben net begonnen in ‘Leraar met hart en ziel’. Maar nu al, nauwelijks halverwege, raakt het boek mij diep. Hoe kunnen we onszelf herinneren en blijven herinneren aan wie wij zijn? Hoe kunnen we zorgen dat wij, in plaats van onszelf te zien als slachtoffers en onze kracht weg te geven, in onze kracht blijven staan? Ik heb niet het antwoord, maar ik ben ontzettend nieuwsgierig naar de verhalen en mogelijke antwoorden van andere leraren.
Op 3 december organiseert Rosa Njoo, docente Spaans aan het Gerrit Rietveld College in Utrecht, namens The Crowd een inspiratieavond ‘Leraar met hart en ziel.’ Wie deelt zijn verhaal? Klik hier voor meer info of aanmelden.
Een “The Crowd Event” …. is anders dan andere workshops of cursussen. Voor een ‘Crowdie’ (een deelnemer aan the Crowd) is dat duidelijk, maar voor een ‘buitenstaander’ is dat verschil er niet helemaal. Waar zit ‘m dan dat grote verschil in (volgens mij)? In een aantal dingen;
een event is georganiseerd op initiatief van een deelnemer (of volger)
een event is georganiseerd door deelnemers
een event wordt ‘gehost‘ (gefaciliteerd) door deelnemers
Al deze dingen maken het dat een event anders is dan een ‘standaard’ workshop die gegeven wordt door een bureau dat er voor ingehuurd is (vaak door het MT).
Omdat het initiatief tot het event afkomstig is van een deelnemer, sluit de insteek daarvan vaak beter aan bij de vraag die de deelnemers aan het event hebben. Niet een workshop over sociale media en dan eerst te horen krijgen wat sociale media zijn en dat er haken en ogen aan zitten. Nee een event over het gebruik van Sociale Media in het onderwijs, gaat over …. inderdaad het gebruik van sociale media in het onderwijs. Dat gebruik wordt dan toegelicht met voorbeelden uit de praktijk, die door mensen uit het onderwijs zelf ook toegepast zijn. Niet, zoals vaak bij cursussen, ‘ontwikkelt’ en bedacht, maar concreet uitgevoerd in de praktijk. En dat komt natuurlijk omdat de events georganiseerd worden door deelnemers aan the Crowd.
Ik heb het genoegen gehad om deel te nemen aan een event (Flipping de klas, van Frans Droog en Marieke Simonis). Ik het het genoegen gehad online mee te mogen kijken (ook vaak een mooie optie) met events (oa POVO van oa Karel Hermans ea). En op dit moment heb ik het genoegen een event zelf te mogen organiseren (Social in de klas, met Suzanne Lusthouwer en Frans Droog). En in alle gevallen valt mij het enthousiasme van organisatoren en deelnemers op, voor, tijdens en na het event.
Ik hoop dat we in staat zijn dit mooie initiatief uit te breiden. Dat we op weg kunnen naar 750 of meer mensen die betrokken zijn. Dat we daardoor nog meer enthousiasme, kennis, kunde en liefde voor het vak onderwijs, binnen kunnen halen. En dat we daarmee onszelf nog beter kunnen maken dan we, ondanks vele verhalen, echt al wel zijn.
Met The Crowd kunnen we heel veel leren, heel veel ontdekken en daarmee onszelf en anderen een leven-lang-lerend maken. Wie doet er mee?
Het leek mij een mooie gelegenheid om jullie eens te vragen een ‘gastblog’ te schrijven op de blog van The Crowd.
Dus wil je iets vertellen over je ervaringen met The Crowd, eens vertellen over hoe het is een activiteit op te zetten of een stukje schrijven over een activiteit waaraan je mee hebt gedaan? Laat het me weten!
Bedrag lidmaatschap The Crowd vastgesteld op € 250,-
We weten dat er vanaf de lancering van The Crowd veel te doen is geweest over het gekozen lidmaatschapsbedrag. Het is voor veel leraren een drempel geweest om zich aan te melden als deelnemer. We hebben met een flink aantal mensen over de prijs gesproken en we zijn met een groepje afgevaardigde deelnemers, early birds, bij elkaar gaan zitten om nogmaals een berekening te maken om te komen tot een lagere en acceptabele prijs.
Ons breaking news, zo vlak voor de zomervakantie, is dat we de prijs gaan bijstellen en kiezen voor een bedrag van 250 euro per deelnemer per jaar. Gemiddeld is dat een derde van het nascholingsbudget voor een VO school en gemiddeld zit het bedrag onder de helft van het nascholingsbudget voor een PO school. Als deelnemer heb je onbeperkt toegang tot alle activiteiten en tot alle deelnemers. Bovendien kun je zelf professionaliseringsactiviteiten initiëren die op een professionele manier door The Crowd voor je worden georganiseerd en gefaciliteerd. 250 euro lijkt ons en de huidige deelnemers van The Crowd dan ook een zeer acceptabel bedrag. En, natuurlijk overbodig om te zeggen, The Crowd blijft tot 1 januari 2013 gratis voor iedereen. Schrijf je nu in als deelnemer en ervaar wat The Crowd voor jouw professionalisering kan betekenen!
The Crowd 